Maak het goed en houd vertrouwen (3)

Veel mensen hebben de coronatijd massaal aangegrepen om op te ruimen. De kledingkast, de schuur, de zolder – elke ruimte moet eraan geloven. Voor de milieustraat staan lange files, omdat mensen hun overtollige spullen kwijt willen.

Bij dat beeld moest ik denken aan vorig jaar – rond deze tijd. Ik was toen voor iPH in Japan en zag kans om er de historische zentuinen te bezoeken. Die maakten een diepe indruk op mij. Er was zo’n harmonie en rust, zo’n samengaan van natuur én schoonheid. Het voelde alsof ‘het klopte’: de mens en de natuur als eenheid. Die ervaring raakte me diep. En ik vroeg me af: hoe kun je dat gevoel ook in onze moderne en jachtige tijd ervaren?

Het was de Japanse Marie Kondo aan wie ik moest denken. Ze is haar hele leven al bezig met zoeken naar hoe je het beste je spullen kan opruimen. Ze schrijft er ontzettend geestig over, maar tegelijkertijd ook heel diepzinnig. Ze heeft een aanpak gevonden die behoorlijk uniek is. Door haar manier van opruimen leert ze je stapje voor stapje te luisteren naar je hart. En vooral ook om trouw te zijn aan wat je hart je te vertellen heeft.

Ze bouwt dat stap voor stap op, met steeds dezelfde aanwijzing. Neem een voorwerp in je handen en voel of je hart dan een ‘hupje’ maakt. Maakt het voorwerp je niet gelukkig? Doe het dan weg. Ik ben haar aanwijzingen gaan opvolgen. Vol aandacht, want dat is de bedoeling. Ze bouwt het op. Eerst de makkelijke spullen, zoals je kleding. En daarna steeds moeilijker, zoals je boeken en papieren. Het mooie is: door het trouw te doen, leer je steeds beter luisteren naar wat je hart antwoordt. De spullen om je heen ‘kloppen’ voor je. En dat is een heel bijzonder gevoel. Er ontstaat een enorme rust en harmonie die ik ook in die Japanse tuinen aantrof.

De coronatijd stelt ons voor grote uitdagingen, maar geeft ook de kans om ons leven anders georganiseerd te krijgen. We moeten meer moeite doen om enige grip te houden op onze gedachten. Op onze zorgen. Op ons dagelijks leven. Maar er gebeurt ook iets anders. We kunnen een zekere rust ervaren, die er in ons drukke bestaan nauwelijks kon zijn. Omdat veel in het leven tot stilstand is gekomen, is het stiller geworden om ons heen – én in onszelf.

Die rust biedt de kans om dichter bij ons hart te komen en bij de antwoorden die het hart ons geeft. Hoe mooi zou dat zijn: dat we deze tijd gebruiken om ons daarin te oefenen. In de stilte, of juist bij het opruimen van de kleerkast of de zolder. Zodat het ons – ook straks – beter zal lukken om te doen wat voor ons echt belangrijk is in het leven.

Maak het goed en houd vertrouwen!