Afscheidsrede Elise van de Putte: de kunst van levensloopgeneeskunde

‘Waar sta jij ’s ochtends voor op’? ‘Wat maakt voor jou het leven de moeite waard?’ Vragen die Elise van de Putte stelde aan haar patiënten in de spreekkamer om zo aan te kunnen sluiten bij de kerndoelen en waarden van het kind. Op 28 maart hield zij haar afscheidsrede in het Academiegebouw in Utrecht.

Elise van de Putte is kinderarts sociale pediatrie en hoogleraar Levensloopgeneeskunde en mede-oprichter van het landelijk expertisecentrum kindermishandeling (LECK). Daarnaast is zij lid van de wetenschappelijke adviesraad van iPH. Zij heeft voor haar bijzondere werk in de zorg, het onderwijs en in onderzoek de WKZ-erepenning ontvangen uit handen van Arno Hoes, de decaan en vicevoorzitter van de Raad van Bestuur van het UMC Utrecht. Haar werk heeft de medische wereld verrijkt en beïnvloedt de manier waarop we kijken naar kindergeneeskunde: Het gaat om het begrijpen van de hele persoon in zijn of haar omgeving. Elise: “De behandeling van de ziekte is niet meer het centrale thema maar de behandeling van het kind met zijn of haar eigen doelen.”

In haar afscheidsrede vraagt Elise meer aandacht voor taal. Ze stelt dat je met taal veiligheid kunt bieden. “Je kunt er ook traumatisering mee herkennen en voorkomen, mentalisering bevorderen en meer persoonlijke controle of regie mee ontwikkelen. En als mensen – ook kinderen – die regie ervaren, voelen ze zich gezonder en gelukkiger, zo blijkt uit onderzoek.” Ook benoemt Elise Positieve Gezondheid en de Kindtool als belangrijke middelen om de leefwereld van het kind naar de spreekkamer te brengen.

Lees meer over haar afscheidsrede op de website van het UMC Utrecht.