Ik moet bij deze as van het spinnenweb vaak denken aan mijn eigen zoektocht. Hoe kun je goed zorgen voor jezelf? Hoe kom je aan een stevige basis om het leven te leven? En wanneer is het dan goed? Eén ding weet ik zeker. Als hieraan wat schort, heeft het ook invloed op de andere aspecten van gezondheid in het spinnenweb.
Míjn grote uitdaging is: tijd. Daarvan zit een begrensde hoeveelheid in een dag, en altijd wil ik meer dan wat daarin past. Dat zit diep in mij. En ik herken het ook bij anderen. Er komt veel op ons af en dat stelt ons voortdurend voor keuzes. Er is zo veel te zien, mee te maken, te beleven. We worden overspoeld met wat we allemaal zouden willen. Mijn eigen worsteling is vaak om tot de goede keuzes te komen en tegelijkertijd in balans te blijven én in harmonie met mezelf. Maar hoe doe ik dat? Ik merk dat al die keuzes beter gaan als ik een ritme heb dat me houvast biedt. Het maakt me gezonder en steviger als ik op vaste tijden iets doe. Op vaste tijden eten bijvoorbeeld, op vaste tijden naar bed gaan en weer opstaan. Maar ook op vaste momenten in de week de was doen, sporten en bewust offline gaan.
Mijn andere grote uitdaging is: de ruimte om me heen. We worden voortdurend verleid om spullen te kopen. Naast de digitale instroom, rollen er toch ook nog stapels papier het huis binnen om te lezen. En elk seizoen dringt de nieuwe mode zich aan je op. Voor je het weet dreigt er een tsunami van spullen je huis binnen te komen. Mijn redding was het boek Opgeruimd van Marie Kondo. Het lijkt te gaan over hoe je je huis goed kunt opruimen, maar waar het echt om gaat, is leren voelen met je hart: maakt het een hupje? Ze laat je oefenen in voelen wat klopt.
Het grappige is: dat voelen komt niet alleen goed van pas met de spullen om je heen. Je kunt het ook toepassen op de bezigheden die je ongemerkt in de dag probeert te ‘proppen’. Voor mij werkt het als een kompas om mijn dagelijkse leven in te richten. Om naar mijn hart te luisteren. En om mijn grenzen te leren kennen en te bewaken. Elke dag weer.